Estancia Rolito.

Annie wees ons bij aankomst de weg naar ons aanbouwappartement, met Louis 15e achtige inrichting. Ze had ons pas s avonds verwacht en haar man Pepe was net andere gasten aan het rondleiden. Na enige tijd bracht ze ons een kan koffie met zelfgebakken koekjes. Ze sprak af dat Pepe ons om 17 u zou rondleiden.
Het dieselaggregaat levert s avonds elektriciteit. Er is wel het hele jaar stromend water uit een hoger gelegen bron, omdat de leiding 1 meter diep vorstvrij ligt
Pepe is een ras verteller en aan het gepiep te horen in bezit van een onderbeenprothese. Hij vertelde dat hij die zelf had gemaakt. Zijn zoon die de zaak over gaat nemen had hem wel eens gekscherend geadviseerd, zijn eigen been eens te oliën ipv al die draaiende machines op het bedrijf. En dat hij, Pepe), opgeleid was als orthopedisch chirurg was, maar nu nog wat werkzaam als revalidatiearts bij mn. neurologische patiënten. Sommige kende hij al 20 jaar en zij woonden in een groot gebied. ( 2000km). Hij bezocht hen 2 x per jaar met zijn Triumph motor(1973.)
We werden naar de grote schuur geleid , waar de schapen werden geschoren. Ze hadden 7000-8000 schapen gehad op een terrein van 100 vierkante km, dus 40.000 ha. Dit was een middelgrote estancia, de grootste in de omgeving was 70.000 ha. De grootte van het terrein bepaalt hoeveel vee je erop kan houden. Dieren leven in een zomerkamp en een winterkamp. Een rund heeft 10 ha nodig en een schaap 2 ha om voldoende voedsel te kunnen grazen. Bijvoeren is er niet bij. Hij heeft in het scheerseizoen 6 scheerders in dienst, met een eigen kok. Er werd machinaal geschoren met een oud benzinemotortje uit 1934 dat met een meterslange riem een as aandreef, die op zijn beurt 6 krukassen aandreef, waarop de tondeusemessen werden aangesloten. Scheren ging van 7 tot 19 uur met wel vaak eet of drinkpauzes, die de eigen kok verzorgde. Een hele grote schuur had allerlei sorteervakken waar de schapen een voor en werden aangeleverd nu buiten te zijn gewassen en opgedreven naar de bovenschuur. Buik- en rugwol werden apart verzameld.
De Estancia heeft 16 herdershonden van een mengras die in ploegendienst functioneerden. Ze kregen 2x per week eten om in goede conditie te blijven, aangezien hun :”baan” vaak 50-60 km rennen vergt per dag. Een te weldoorvoede hond hield dit nooit vol.Er waren 3 soorten schapenhonden, stoppers, opdrijvers en honden die de zijkanten in model hie lden, uitbrekers binnen hielden.
Het trieste was dat de estancia gestopt was met het houden van schapen, omdat verwilderde honden uit naburige dorpen, schapen in grote getale doodbeten ( for playing, not for food!). Soms werden in 1 nacht 200 dode schapen gevonden. Men schoot regelmatig honden af, maar die planten zich flink voort en er was eigenlijk geen ontkomen aan , dat er voortdurend schapen werden doodgebeten. Nu gingen ze over op cattle van runderen.
De winter duurt ca. 6 maanden met temp vaan – 20 en een harde soms stromachtige wind met veel sneeuw .
Om 20 uur hebben we met Annie , en Pepe het diner ( de cena) genoten en heel veel aan elkaar verteld. Hun kleinzoon kwam later ook aan tafel. Bij het ingaan op het moeten stoppen met schapen werden beiden zeer emotioneel. Hun zoon had er minder moeite mee.
Annie en Pepe zijn zeer gastvrije mensen die goed Engels praten. Zelfs de kleinzoon van 10 jaar kon zich al aardig verstaanbaar maken. Engels was verplicht op de scholen. Hiervan is weinig blijven hangen bij de doorsnee Argentijn.