een lange rit via een abortusweg naar Chili Torres

Met de abortusweg naar Chili Torres del
Paine

Vandaag wordt een kilometervreter dag volgens de routebeschrijving 524 km waarvan 60 ongeplaveid. Om 7 uur aan het ontbijt , na de auto gepakt te hebben.
We moeten via Esparanza ( = hoop ?) omdat daar de laatste tankgelegenheid is. De uitzichten onderweg zijn van een desolaat en dorre sfeer en je kan ontiegelijk ver kijken, soms zie je een tegenligger al van 2 km aankomen. Af en toe een bocht die je van verre ziet, ook waar de weg daarna naar toe gaat. Om een uur of 12 getankt waarbij de pompbediende een heel interview IN HET Engels voer4de met als onderwerpen waar kom je vandaan, waar ben je geweest, waar ga je naar toe en bijna wat is de zin van het leven, maar toen was de tank vol.
Daarna koffie gedronken in een restaurant waar alle muren met berichten van reizigers waren be viltstift, heel apart bij afscheid werd ons verzocht iets op te schrijven. Daarna richting grens er stond een heel straffe wind ik schat zeker 7-8. Onderweg heel af en toe een estancia, en lama’s , struisvogels in de berm of weiland. Die lama’s, bleken later guanaco’s te zijn die hier “wonen” en in het Nationale Park. Hier ook weer een grens met 1 en 2 kantoren als je Argentinië verlaat en 1, 2 en 3 met bagagescanner als je Chili inkomt. Vriendelijk personeel en wat zitten snoeven over de uitslag van Holanda – Chili en dat Spanje er maar uit moet bij de douane. We werden het op Spanje na, niet eens, We dachten al 20 km gravel afgelegd te hebben van de 60. Maar de navigatie had een andere route als wat locals ons hadden verteld en het bleef maar hotseknotsen en driften in de bochten, helling op en helling af en bij tegenliggers enorme zandstuifwolken. Vooral bussen en Amerikaanse busjes reden zeker 70-80 en niet erg rechts. We bleven het bij 50 doen en het is een gebonk in de wiledoppen en een enorme tremor in de hele stuurkolom die zeker ook je handen en polsen niet overslaat. Dit is echt een weg om een ongewenste zwangerschap af te breken!
Na de entree van het Nationaal Park in euro’s betaald te hebben ( niet genoeg Chileens) bleek dat we zeker nog 50 km moesten rijden op de abortusweg. En dat bleek ook toen we na 118 km en vaak nog zoeken en kijken omdat meneer Garmin off road aangaf. Zelfs de koffers zaten onder het stof. We kwamen aan in een soort houten huisjes/hotelletjes resort, waar de houtkacheltjeslucht en de diesellucht van de aggregaten je al snel tegemoet kwam. Eenmaal op de kamer was het bloedheet, alle radiotoren helemaal open en buiten 20 graden, gauw dicht die handel en ramen open. Het uitzicht op de 3 hoornen en 2 torens van het bergmassief Torres del Paine, vanuit het open raam, doet alle inspanningen van vandaag snel vergeten.Redelijk kapot konden we om 20 uur aan de cena en daarna nog wat internetten via een satellietschotel naast onze toko die wisselende prestaties leverde. Dus foto’s sturen zal hier niet lukken.