Van Pucón naar Puerto Varas

Gister hebben we een "rustdag" gehad, in Pucón. Niet gereisd. Naar een strandje aan een meer gereden, onderweg hebben we heuse ossen met kar gezien. Zoiets verwacht je in Indonesië maar niet hier. De UV stralen hebben prima werk verricht, allebei rood als een kreeft. We hadden ons ingesmeerd en zaten onder een parasol, maar het mocht niet baten. Met hooggesloten bloes, die UV stralen tegen houdt, zijn we vandaag weer op pad gegaan. De dames in Zuid Amerika etaleren hun vrouwelijke vormen met weinig geheimen. Het leidt René nogal af. Bij de koeien, die we onderweg tegenkwamen, is het tegendeel het geval. Bij die dames geen uier gezien.
De Garmin trok vandaag zijn eigen plan. We kregen letterlijk het heen en weer van dat ding. Dus maar op eigen kracht, met kaart, verder gereden. Dit bracht bij mooie vergezichten.
We hebben nog een authentiek stadje aangedaan, Panguipully. Kleine houten huisjes, voor kleine mensjes, met hele grote Amerikaanse bakken. In een restaurantje, waar wij koffie dronken, ben ik hardhandig met mijn lengte geconfronteerd. Boven de wc deur zat een stalen balk waar ik hard tegen aanliep. Jasses, ik zag er sterren van!
Vandaag veel snelweg gereden. Saai!!! Volgens de Garmin moesten we van de snelweg af. De tolmevrouw zei dat het verkeerd was. Op haar advies gewoon keren Hup, gewoon in de achteruit, draaien en de snelweg weer op. Pff, heb het er nog warm van.
Nu dus in Puerto Varas. In een heel authentiek guesthouse. Ik zit in de woonkamer aan de i-pad. Ideaal.